Πως Ξεπερνάμε τη Στασιμότητα κατά την απώλεια Bάρους(Plateau)

Κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων της απώλειας  βάρους, μια γρήγορη πτώση είναι αναμενόμενη. Αυτό συμβαίνει επειδή όταν μειωθούν οι καθημερινές θερμίδες, το σώμα αναπληρώνει  την απαραίτητη ενέργεια αρχικά με την απελευθέρωση της από τις αποθήκες  του γλυκογόνου που αποτελούν μια μορφή αποθηκευμένων υδατανθράκων  στους μυς και το συκώτι. Το γλυκογόνο όμως  αποτελείτε εν μέρη από  νερό, αυτό έχει ως αποτέλεσμα όταν το γλυκογόνο καίγεται για απελευθέρωση ενέργειας, να αποδεσμεύεται  νερό, με αποτέλεσμα ή απώλεια βάρους να είναι κυρίως νερό. Αυτό το φαινόμενο ωστόσο είναι προσωρινό και αντιπροσωπεύει το πρώτο χρονικό διάστημα της δίαιτας.

Όταν χάνεται βάρος μαζί με την απώλεια λίπους υπάρχει  μοιραία και απώλεια μυϊκού ιστού. Ωστόσο οι μύες βοηθούν στο να κρατήσετε υψηλό το ρυθμό με τον οποίο καίτε θερμίδες (μεταβολισμός) . Έτσι, όταν χάνετε βάρος, μειώνεται ταυτόχρονα και ο μεταβολισμός σας προκαλώντας το φαινόμενο απώλειας λιγότερων θερμίδων συγκριτικά από ότι καίγατε όταν ήσασταν βαρύτερος.

Ο αργός μεταβολισμός   επιβραδύνει την απώλεια βάρους ακόμα κι αν τρώτε τον ίδιο αριθμό θερμίδων που πριν λίγο διάστημα σας βοήθησε να χάσετε βάρος. Συνεπώς  όταν οι θερμίδες που καίτε είναι ίσες με τις θερμίδες που τρώτε, θα φτάσετε στο γνωστό plateau.

Για να χαθεί περισσότερο βάρος, θα πρέπει είτε να αυξήσετε τη σωματική σας δραστηριότητα ή να μειώσετε τις θερμίδες που τρώτε. Χρησιμοποιώντας την ίδια προσέγγιση που εργαστήκατε αρχικά μπορείτε απλά  να διατηρήσετε την απώλεια βάρους σας, αλλά δεν θα οδηγηθείτε σε μεγαλύτερη απώλεια βάρους.

Όταν φτάσετε σε ένα plateau, μπορεί να έχετε χάσει όλο το βάρος  με το τρέχων σχέδιο διατροφής και άσκησης που ακολουθείτε. Ρωτήστε τον εαυτό σας αν είστε ικανοποιημένος με το τρέχον βάρος σας ή αν θέλετε να χάσετε περισσότερο, οπότε θα πρέπει να προσαρμόσετε το πρόγραμμά σας για την επιπλέον απώλεια βάρους.

Αν είστε αποφασισμένοι να χάσετε περισσότερο βάρος τότε δοκιμάστε τις παρακάτω συμβουλές για να προχωρήσετε πιο πέρα από το plateau:

• ·         Επανεκτιμήστε  τις συνήθειές σας Κοιτάζοντας τη ποσότητα φαγητού και τη δραστηριότητα  σας. Βεβαιωθείτε ότι δεν έχετε χαλαρώσει τους κανόνες, αφήνοντας τον εαυτό σας με μεγαλύτερες μερίδες ή λιγότερη άσκηση κάτι που  είναι πολύ πιθανό
• ·         Κόψτε περισσότερες θερμίδες με την προϋπόθεση ότι αυτό δεν θα σας θέσει κάτω από 1.200 θερμίδες ημερησίως. Λιγότερες από 1.200 θερμίδες την ημέρα μπορεί να μην είναι αρκετές για να σας κρατήσουν μακριά από την συνεχή πείνα η οποία αυξάνει τον κίνδυνο  υπερφαγίας.
• ·         Αυξήστε την προπόνηση σας μέσω αύξησης του χρόνου και της έντασης. Επίσης προσθέστε ασκήσεις, όπως η άρση βαρών για την αύξηση της μυϊκής μάζας που θα σας βοηθήσουν να κάψετε περισσότερες θερμίδες.
• ·         Εισάγετε  περισσότερη δραστηριότητα μέσα  στην ημέρα σας.  Αυξήστε τη φυσική σας δραστηριότητα καθ 'όλη την ημέρα περπατώντας περισσότερο και χρησιμοποιώντας  το αυτοκίνητό σας λιγότερο.

Το φαινόμενο  στασιμότητας κατά τη διάρκεια  απώλειας βάρους όταν ακολουθούμε ένα συγκεκριμένο διατροφικό πρόγραμμα  είναι φυσιολογικό και σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με ορμονικά ή άλλα προβλήματα υγείας. Θεωρείστε το ως ένα σήμα του σώματος  ότι ήδη έχετε πάει πολύ καλά και απλά  χρειάζεται μια αναπροσαρμογή στο διαιτολόγιο  και στην καθημερινή σας δραστηριότητα. Προτού  όμως σκύψετε με ενδοσκοπική διάθεση ώστε να κάνετε τις απαραίτητες διορθώσεις, βεβαιωθείτε ότι το τελευταίο διάστημα δεν έχετε παρεκκλίνει σε σημαντικό βαθμό από το προϋπάρχον πλάνο σας.

Βιταμίνη C και Αθλητισμός (To C or not To C ?)

 

H βιταμίνη C(Ascorbic acid) αποτελεί μια από τις σημαντικότερες βιταμίνες για τον οργανισμό και τις λειτουργίες του. Είναι γνωστό ότι η ανεπάρκεια της στον ορό αίματος, μπορεί να οδηγήσει σε πολλές παθολογικές καταστάσεις. Συγκεκριμένα η βιταμίνη C 

είναι απαραίτητο θρεπτικό γιατί:

•  Υποβοηθά στη σύνθεση καρνιτίνης, κολλαγόνου, νορεπινεφρίνης, και αδρεναλίνης

•  Διευκολύνει ανακύκλωση άλλων αντιοξειδωτικών

• Έχει ρόλο στην απορρόφηση του σιδήρου

•  Μεσολαβεί στη μετατροπή της χοληστερόλης σε χολικά οξέα

• Εκτελεί αναστολή οξειδωτικής βλάβης

• C ascorbic acid στο πλάσμα αίματος θεωρείται ότι είναι επαρκές  > 0,28 pmol / L

 Ελαφριά έλλειψη 0,11<C<0,28 pmol / L

Έλλειψη  C<0,11 pmol / L

Στο συγκεκριμένο άρθρο θα αναφερθούμε στο ρόλο αυτής της σημαντικότατης βιταμίνης στην αθλητική απόδοση καθώς και σε δημοσιευμένες μελέτες που καθορίζουν αν, πότε και πόσο βιταμίνη C χρειάζεται ένας αθλητής.

  Η βιταμίνη C όπως ειπώθηκε είναι ένα βασικό συστατικό της διατροφής και μπορεί να μειώσει τις αρνητικές συνέπειες του οξειδωτικού Stress που προκαλείται από άσκηση, συμπεριλαμβανομένης της μυϊκής βλάβης, της δυσλειτουργίας του ανοσοποιητικού, καθώς και της  κόπωσης. Ωστόσο, το παραγόμενο αντιδρών οξυγόνο που η βιταμίνη C ελαττώνει  φαίνεται ότι μεσολαβεί και στις ευεργετικές προσαρμογές  που επιφέρει η άσκηση. Συγκεκριμένα από συνολικά 12 μελέτες, η βιταμίνη C σε δόσεις> 1 g /d μείωσε την αθλητική απόδοση ουσιαστικά σε τέσσερις από τις τέσσερις μελέτες με αυτό το δοσολογικό σχήμα(>1g).Αυτό συμβαίνει πιθανότατα  λόγω  μείωσης της μιτοχονδρίακής βιογένεσης, ενώ  άλλες τέσσερις μελέτες έδειξαν βλάβες που δεν ήταν στατιστικά σημαντικές . Οι δόσεις με περίπου 0,2 g /d  της βιταμίνης C που καταναλώνεται μέσω πέντε ή περισσοτέρων μερίδων φρούτων και λαχανικών μπορεί να είναι αρκετή για να μειώσει το οξειδωτικό στρες και να παρέχει άλλα οφέλη για την υγεία, χωρίς να βλάπτει τις αθλητικές προσαρμογές(1) .

Στο ίδιο αποτέλεσμα κατέληξε και μια κλινική μελέτη που συνέκρινε δυο ομάδες ασκούμενων οι οποίοι για 10 εβδομάδες έπαιρναν στο ένα σκέλος συμπλήρωμα C(1000 mg) και βιταμίνη Ε(235 mg) και στο άλλο σκέλος placebo. Φάνηκε ότι έπειτα από πρόγραμμα ασκήσεων  δύναμης το σκέλος των ασκούμενων χορηγούμενων C και E παρουσίαζε δυσκολία μυϊκών προσαρμογών συγκριτικά με το σκέλος placebo(2).

Επίσης σε μια άλλη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν παίχτες ποδοσφαίρου από το βραζιλιάνικο πρωτάθλημα όπου στο ένα γκρουπ για 90 ημέρες κατανάλωναν συμπλήρωμα βιταμίνης C (1000mg σε 4 δόσεις) καθώς και α τοκοφερόλη(850 mg βιταμίνη Ε) ενώ το άλλο γκρουπ ήταν placebo. Σε αυτή τη περίπτωση μετρήθηκαν αερόβια ικανότητα, δύναμη και ταχύτητα και δεν βρέθηκε καμία διαφορά μεταξύ των γκρουπ (3).  Ενδιαφέρον παρουσιάζει μια μελέτη στην οποία οι αθλητές κατανάλωναν 200mg βιταμίνης C δύο φορές την ημέρα για 14 ημέρες και έπειτα από πρόγραμμα έντονης άσκησης φάνηκε ότι συγκριτικά με το placebo  αυτοί που κατανάλωναν τα 400 mg βιταμίνης C παρουσίασαν μια μέτρια βελτίωση  αναφορικά με πόνους στους μύες, μυϊκή λειτουργία και συγκεντρώσεις μηλόνυλοαλδεϋδης στο πλάσμα αίματος που είναι βιοδείκτης οξειδωτικού Stress(4).

Τέλος σε μια πολύ ενδιαφέρουσα εργασία το αποτέλεσμα έδειξε ότι η χρήση αντιοξειδωτικών σε περιόδους έντονης άσκησης μπορεί να παρέμβει στο μεταβολισμό των ελευθέρων ριζών και να παρεμποδίσει χρήσιμες προσαρμογές κατά τη προπονητική περίοδο(5). Επίσης τονίζεται ότι παραγωγή ελευθέρων ριζών έχουμε μόνο κατά την έντονη άσκηση, συνεπώς ήπιας ως μέτριας έντασης άσκηση δεν δημιουργεί εξορισμού οξειδωτικό stress.

Εν κατακλείδι κάποιοι βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από τα ερευνητικά δεδομένα είναι:

·         Γενικά η κατανάλωση βιταμίνης C σχετικά με την αθλητική απόδοση δεν φαίνεται να είναι ζωτικής σημασίας

·         Οριακά θετικά αποτελέσματα ως προς την απόδοση και αποκατάσταση φαίνεται να παρουσιάζουν τα 200mg/day ή 200mg*2/day. Ωστόσο με 5 μερίδες φρούτων καθημερινά και μπορούμε να παρέχουμε στον οργανισμό μας τις παραπάνω ποσότητες βιταμίνης C αλλά και ταυτόχρονα μια πληθώρα ευεργετικών συστατικών των φρούτων σε συνδυασμό με χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη υδατάνθρακα.

·         Όλα τα παραπάνω έχουν νόημα για συστηματική προπόνηση υψηλής έντασης διότι σε μέτριας -ήπιας έντασης άσκηση δεν εμφανίζεται οξειδωτικό stress.

·         Σε αθλητές υψηλότερου επιπέδου ίσως η χρήση συμπληρώματος C να παρεμποδίζει και ευεργετικές προσαρμογές που επιφέρει η προπονητική τους μέθοδο.

Η βιταμίνη C αποτελεί ένα πραγματικό κλειδί passpartout για τον οργανισμό, συνεπώς η καθημερινή εξασφάλιση της αποτελεί ένα από τα σημαντικά διατροφικά μας μελήματα. Ωστόσο η χρήση mega δόσεων για αθλητική χρήση  δεν αποδεικνύεται καλή πρακτική με τα ως τώρα υπάρχοντα δεδομένα. Για άλλη μια φορά η σωστά σχεδιασμένη, ισορροπημένη και με ποικιλία  διατροφή μπορεί να καλύψει σε υψηλό ποσοστό τις καθημερινές και αθλητικές ανάγκες ενός υγιούς ενήλικα.   

  Βιβλιογραφία:

1.       Effect of vitamin C supplements on physical performance. Curr Sports Med Rep. 2012 Jul-Aug;11(4):180-4. doi:

10.1249/JSR.0b013e31825e19cd.Braakhuis AJ¹

2.      Vitamin C and E supplementation alters protein signaling after a strength training session, but not muscle growth during 10 weeks of training.Paulsen G¹, Hamarsland H², Cumming KT², Johansen RE², Hulmi JJ³, Børsheim E⁴, Wiig H², Garthe I⁵, Raastad T². J Physiol. 2014 Dec 15;592(24):5391-408. doi: 10.1113/jphysiol.2014.279950. Epub 2014 Nov 10.

3.      Vitamin C and E Supplementation Effects in Professional Soccer Players Under Regular Training Claudio C. ZoppiEmail author, Rodrigo Hohl, Fernando C. Silva, Fernanda L. Lazarim, Joaquim Antunes Neto, Mirtes Stancanneli and Denise V. Maced Journal of the International Society of Sports Nutrition20063:37 DOI: 10.1186/1550-2783-3-2-37

4.      Prolonged vitamin C supplementation and recovery from demanding exercise.Thompson D¹, Williams C, McGregor SJ, Nicholas CW, McArdle F, Jackson MJ, Powell JR. Int J Sport Nutr Exerc Metab. 2001 Dec;11(4):466-81.

5.      Moderate exercise is an antioxidant: Upregulation of antioxidant genes by training Mari-Carmen Gomez-Cabrera, Elena Domenech, Jose Viña Free Radical Biology and Medicine Volume 44, Issue 2, 15 January 2008, Pages 126–131 Free Radicals in Exercise

Η Πνευματικότητα στη Διατροφή

Πριν ξεκινήσω να καταπιαστώ με το θέμα της πνευματικότητας στη διατροφή αντιμετώπισα ένα μεγάλο και συμπαγές ερώτημα που αναζητούσε απάντηση. Συγκεκριμένα κάποια εγκεφαλικά  κύτταρα φώναζαν  πως αναζητάς στοιχειά και δεδομένα για τη πνευματικότητα στη διατροφή, όταν το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη υποσιτίζεται και δεν έχει στοιχειώδη δικαιωματική πρόσβαση σε βασικά τρόφιμα; Η απάντηση ομολογώ δεν είναι  εύκολη σε ένα τόσο φωναχτό και ξεχειλίζων πρόβλημα. Ωστόσο σύντομα κατανόησα ότι μια τέτοια συζήτηση για να γίνει σοβαρά θέτει ως προαπαιτούμενο την πνευματικότητα, διότι αν αφεθούμε στην δαρβινιστική, σπεσιστική θεώρηση του ισχυρού επιζώντα παύει αυτομάτως να λειτουργεί κάθε ανθρωπιστικό φίλτρο.

Σε ένα απόσπασμα από το Βίβλο consuming passions : the anthropology of eating , οι συγγραφείς Peter Farb και George Armelagos λένε, ". Τα Τρόφιμα σε μεγάλο βαθμό είναι αυτό που κρατά μια κοινωνία, και το φαγητό είναι στενά συνδεδεμένο με βαθιές πνευματικές εμπειρίες" Οι περισσότερες θρησκείες και πνευματικά μονοπάτια σε όλη την ιστορία έχουν κάποιο είδος τελετουργίας ή κανόνα που σχετίζεται  με τα τρόφιμα και το φαγητό. Η νηστεία είναι μια από αυτές τις πρακτικές σε  πολλές πνευματικές παραδόσεις, η πράξη  αποχής από τα τρόφιμα θεωρείται ότι αυξάνει την πνευματική συνειδητοποίηση ενώ αν επιτευχθεί η απαραίτητη πειθαρχία ώστε να αντισταθεί σε πειρασμούς της σάρκας, καθαρίζει το σώμα και εξιλεώνει τις κακές πράξεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί Ο ορθόδοξος Χριστιανισμός όπου υπάρχουν αρκετές νηστείες που απαγορεύουν την κατάλυση κάποιων τροφών σε ορισμένες περιόδους του χρόνου (για παράδειγμα Σαρακοστή). Η νηστεία στη χριστιανική παράδοση προέκυψε από το παράδειγμα του Χριστού ,όταν μετά τη βάπτισή του στον Ιορδάνη ποταμό, παρέμεινε νηστεύοντας επί σαράντα ημέρες στην έρημο. Με το παράδειγμά του, ο Ιησούς έδωσε τη  νηστεία ως μία σωματική και πνευματική άσκηση, η οποία δυναμώνει την θέληση του ανθρώπου και ταυτόχρονα δείχνει την αγάπη του προς τον δημιουργό. Γενικά στα Αγιορείτικα μοναστήρια κρατιέται σε πολύ μεγάλο ποσοστό η μη κρεατοφαγία ενώ χαρακτηριστικά το πνεύμα αυτής της επιλογής περιγράφεται γλαφυρά από το άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο με τη ρήση «Οφείλουμε να δείξουμε στα ζώα μεγάλη καλοσύνη και ευγένεια για πολλούς λόγους. Αλλά πάνω απ’ όλα επειδή έχουμε την ίδια καταγωγή» θέτοντας τη νηστεία πέραν της άσκησης και ως μια πράξη αγάπης και σεβασμού προς άλλα όντα.

Επίσης  όπως συμβαίνει με πολλές μεγάλες θρησκείες η βουδιστική φιλοσοφία συνεπάγεται ορισμένους κανόνες που άπτονται της διατροφικής συμπεριφοράς  . Οι νόμοι που αφορούν τη διατροφή στηρίζονται  στους Πέντε Κανόνες, που αποτελούν το βουδιστικό πυρήνα και τις κατευθυντήριες γραμμές για τη ζωή, ενώ ο απώτερος στόχος είναι : η εξάλειψη του πόνου, περιορίζοντας τη  προσκόλληση σε κοσμικά πράγματα. Παρά το γεγονός ότι οι διατροφικοί νόμοι  εφαρμόζονται  πιο αυστηρά από βουδιστές μοναχούς και μοναχές, ακόμη και εκείνοι που ζουν σε μοναστήρια μπορούν να προσαρμοστούν σε συγκεκριμένες πρακτικές της διατροφής τους ανάλογα με τις συνθήκες, όπως τη διαθεσιμότητα της τροφής και την προσωπική ανάγκη.

Το πρώτο βουδιστικό δίδαγμα, είναι η αποφυγή του να  βλάψεις κάθε έμβιο ον, που σημαίνει ότι πολλοί Βουδιστές θεωρούν τη θανάτωση των ζώων προοριζόμενη για τροφή ως λάθος. Το αποτέλεσμα είναι πολλοί Βουδιστές να στρέφονται  προς τη χορτοφαγία. Σε μερικούς βουδιστικούς πληθυσμούς ωστόσο υπάρχει τέτοια εξάρτηση από το ψάρι και το κρέας με αποτέλεσμα να γίνεται μια περίτεχνη παρερμηνεία του νοήματος πίσω από το πρώτο δίδαγμα.

Ο Ταοϊσμός διερευνά πώς να ζεις μια χαρούμενη και  μεγάλης διάρκειας ζωή. Η Διατροφή επηρεάζει άμεσα τη μακροζωία και την υγεία ενός ατόμου, Ως αποτέλεσμα οι Ταοϊστές αντιμετωπίζουν τη δίαιτα με πολύ σοβαρό τρόπο λέγοντας χαρακτηριστικά ´Είμαστε μετά από όλα αυτά που τρώμε´. Μια άλλη κινεζική Ταοϊστική παροιμία αναφέρει 

´Αυτός που παίρνει το φάρμακο και παραμελεί τη διατροφή εξαφανίζει την ικανότητα του ιατρού Ωστόσο, το είδος της διατροφής που θα ακολουθήσει ένας Ταοϊστής   εξαρτάται από πολλούς παράγοντες . Σε γενικές γραμμές σε ένα υψηλότερο επίπεδο Ταοϊστικής λογικής  η γραμμή είναι :Μεγαλώνοντας , σιγά-σιγά να μάθουν να τρώνε λιγότερο και να αποφεύγουν τα επεξεργασμένα τρόφιμα. Καθώς γερνά ο ταοϊστής η διατροφή κυριολεκτικά γίνεται μέρος της πνευματικής πρακτικής. Σε αυτό το σημείο προκύπτει και μια σημαντική διαφορά του ταοϊσμού απ´ το χριστιανισμό και το βουδισμό εφόσον κεντρικός πυρήνας της χορτοφαγίας δεν είναι ο σεβασμός στη ζωή του προς σφαγή πλάσματος αλλά η αποφυγή του κρέατος για προσωπική τελείωση και βελτιστοποίηση υγείας. 

Στον Ιουδαϊσμό το kashrut είναι το σύνολο των νόμων που ορίζουν τις κατάλληλες τροφές (στα αγγλικά, αυτό λέγεται kosher), αλλά και επιπλέον ´άλλοι πνευματικοί κανόνες. Η Παραδοσιακή εβραϊκή διδασκαλία πιστεύει ότι το σώμα είναι ένα δώρο για το οποίο είμαστε υπεύθυνοι. Επίσης ένα πρώιμο βιβλίο των εβραϊκών διδασκαλιών γράφει, «Δεν είναι δυνατόν να κατανοήσεις  και να γίνεις σοφός στην Torah και mitzvot  όταν είσαι πεινασμένος ή ασθενής »

Οι  μουσουλμάνοι τρώνε μόνο τροφές που επιτρέπονται (halal) και για να αποφευχθούν τα απαγορευμένα τρόφιμα (haram) που αναφέρονται στο Κοράνι, οι μουσουλμάνοι καθοδηγούνται από έναν στίχο του Κορανίου που λέει «Φάτε τα καλά πράγματα που σας έχουν δοθεί  όχι όμως υπέρμετρα ", δηλαδή τρώτε και  απολαύσετε  όχι όμως σε περίσσεια. 

Βλέπουμε λοιπόν ότι στην εβραϊκή παράδοση η διατροφή και η κάλυψη της πείνας ως ανθρώπινη ανάγκη θεωρείται προαπαιτούμενο ώστε να κατακτήσεις τη Σοφία που είναι και ο απώτερος στόχος. Στην αντίπερα όχθη η μουσουλμανική παράδοση  θέτει ως ύψιστο αγαθό το μέτρο το οποίο πρέπει να τηρείται με ευλάβεια και στη διατροφή .

Μελετώντας Θρησκείες, πνευματικούς δασκάλους, μύστες και φιλοσοφικά ρεύματα μπορούμε να βρούμε επιμέρους πολλές διαφορές ως προς το διατροφικό πρότυπο που υποστηρίζουν, ωστόσο η βασική αρχή της χορτοφαγίας προς τη εκάστοτε {θέωση} ή επίτευξη της αυτογνωσίας φαίνεται ότι αποτελεί ένα κοινό παρονομαστή ο οποίος στις περισσότερες των περιπτώσεων τέμνει τη σοβαρότητα της πράξης μιας βίαιης αφαίρεσης ζωής. Στην πραγματικότητα όμως αυτό το αυστηρά χορτοφαγικό πρότυπο έρχεται σε αντιδιαστολή με βασικές αρχές φυσιολογίας του ανθρώπου δεδομένου ότι οι ζωική πρωτεΐνη αποτελεί βασικότατο και αναπόσπαστο στοιχείο μιας ισορροπημένης διατροφής.  Αν προσπαθήσουμε να δούμε αυτή την αντίθεση μέσα από μια εξελικτική λογική θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι και τόσο παράλογη εφόσον ο άνθρωπος ως θνητός απέχει μια τεράστια απόσταση από τον άνθρωπο πνευματικό ων σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Με βάση αυτή τη λογική ο αυτόβουλος κατ επιλογή πνευματικός άνθρωπος ίσως και να δικαιούται-υποχρεούται να απέχει από τις συνηθισμένες διατροφικές συνήθειες  που τον βαραίνουν ως γήινες αλυσίδες. Ίσως τελικά από αυτούς τους ανθρώπους και τα ενδεχομένως διατροφικά παραληρήματα τους κάτι να μπορούμε να διδαχθούμε σχετικά με το σεβασμό στη ζωή, το σεβασμό στο πλανήτη και τους πόρους καθώς και αρετές όπως υπομονή, αυτοσυγκράτηση και μέτρο. Άλλωστε ακόμα και για την λέξη αλήθεια έχει ειπωθεί ‘Η αλήθεια, όπως και το φως, τυφλώνει’ αλλά συνάμα και ‘Η αλήθεια είναι μια μικροαστική εμμονή’

Διαλέξτε και πάρτε.

1. Consuming Passions: The Anthropology of Eating , by Peter Farb and George Armelagos (Houghton Mifflin, 1980)

2. A Book of Life: Embracing Judaism As a Spiritual Practice, by Michael Strassfeld (Jewish Lights Publishing, 2006), page 74.

3. The Qur’an, translated by M.H. Shakir, (Tahrike Tarsile Qur’an, 1999), chapter 20, verse 81, page 205

1.      http://www.huffingtonpost.com/lisa-turner/mindful-eating-_b_1501287.html