Τα 6 βήματα αξιολόγησης ενός ιατρικού site

Το Διαδίκτυο μας παρέχει άμεση πρόσβαση σε πληροφορίες για την υγεία. Αλλά πρέπει να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε τις αξιόπιστες τοποθεσίες από τις αναξιόπιστες ειδικά για θέματα διατροφής και υγείας.Υπάρχει μια μέθοδος 6 βημάτων παρακάτω ώστε να μπορεί να το κάνει ο καθένας μόνος του.

https://medlineplus.gov/…/EvaluatingInternetHealthInformati…

Θηλασμός και καφεΐνη

Η κατανάλωση καφέ της μητέρας κατά την περίοδο θηλασμού επηρεάζει την υγεία του βρέφους?

Λαμβάνει τελικά το μωρό μου καφεΐνη;

Ίσως να αναρωτιέστε αν το πρωινό σας φλιτζάνι καφέ ή τσάι μπορεί να επηρεάσει το μωρό σας. Τα νέα είναι καλά: τα μωρά που θηλάζουν γενικά δεν υποφέρουν από ασθένειες από τη μέτρια κατανάλωση καφεΐνης της μητέρας.

Εντούτοις, λάβετε υπόψη σας τα εξής:

Τα μωρά που είναι πιθανότερο να επηρεάζονται από την καφεΐνη είναι αυτά των κάτω των 6 μηνών ή έχουν άλλα προβλήματα υγείας (Hale 2017).

Τι συμπτώματα περιλαμβάνει σε ένα μωρό η επίδραση της καφεΐνης;

Ένα μωρό που εμφανίζει σημάδια πρόσληψης καφεΐνης μπορεί να είναι ασυνήθιστα ευερέθιστο, ανήσυχο ή άγρυπνο. Μπορεί επίσης να παρουσιάζει δυσκολίες κατά τον ύπνο (Mohrbacher 2010).

βιβλιογραφία:

Hale, T. W. (2017). Medications & mothers milk. New York, NY: Springer Publishing Company.

Mohrbacher, N. (2010). Breastfeeding answers made simple: a pocket guide for helping mothers. Amarillo, TX: Hale Publishing.

Ροδιά ο ευλογημένος καρπός

Ο Οδυσσέας Ελύτης στο πολύ όμορφο ποίημα του ‘Η τρελή Ροδιά’  αναρωτιέται κλείνοντας ‘Πέστε μου, αυτή που ανοίγει τα φτερά στο στήθος των πραγμάτων στο στήθος των βαθιών ονείρων μας, είναι η τρελή ροδιά;’ Θέλοντας με αυτό τον τρόπο να υπερτονίσει τα αισθήματα αισιοδοξίας καθώς και τις εικόνες της ελληνικής φύσης, που μέσα στη φαντασία του ποιητή συμπλέκονται με τη μόνιμη εικόνα μιας τρελής ροδιάς.

Αποδεσμευόμενοι λοιπόν από την ποιητική αδεία της τρελής ροδιάς και οδεύοντας προς την σημειολογία αυτού του καταπληκτικού καρπού, μπορούμε να διανύσουμε μεγάλη απόσταση με δεκάδες στάσεις ιστορικού, μεταφυσικού, λογοτεχνικού και επιστημονικού ενδιαφέροντος. Η ροδιά αποτελεί κατά κύριο λόγο καρπό της αφθονίας, της γονιμότητας, της καλοτυχίας, του πλούτου αλλά και των νεκρών ή του θανάτου. Η ονομασία του δέντρου καθώς και του καρπού έχει αφετηρία  τη Ρέα, την κόρη του Ουρανού και της Γαίας που γέννησε  τον Δία και άλλους ολύμπιους θεούς. Από την Περσεφόνη και τους έξη σπόρους ροδίου που έφαγε ώστε να επιστρέφει κάθε έξη μήνες στον Άδη, μέχρι τα Ελευσίνια μυστήρια και την Χριστιανική παράδοση ο κοινός παρονομαστής είναι οι αναφορές και η υψηλή συμβολική αξία της ροδιάς.

Γιατί όμως το ρόδι αποτελεί ένα τόσο ισχυρό και διαχρονικό σύμβολο? Έχει να κάνει με την απλή τοπική συμβατότητα ενός  γηγενούς δέντρου ή υπάρχουν βαθύτερες και ευεργετικές ιδιότητες που εσωκλείουν αυτοί οι νοστιμότατοι ρόζ-κόκκινοι σπόροι?

Το δέντρο

Ας ξεκινήσουμε με κάποια βασικά  χαρακτηριστικά που παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Η ροδιά είναι φυτό του γένους πουνική, καλλιεργείται κυρίως για τους καρπούς της, από τους οποίους παρασκευάζονται δροσιστικά ποτά και σιρόπια (γρεναδίνη) ενώ καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο και ευδοκιμεί σε θερμές περιοχές φτάνοντας μέχρι και τα 5 μέτρα ύψος.

Θρεπτική Αξία

Αναφορικά με το θρεπτικό κομμάτι, οι καρποί της παρουσιάζουν σημαντικές  ποσότητες σε μια σειρά από βιταμίνες, φυτοχημικά και διάφορες άλλες ευεργετικές ουσίες. Συγκεκριμένα ενός μεσαίου μεγέθους ρόδι δίνει περίπου ¾ του φλιτζανιού σπόρους παρέχοντας γύρω στις 100 θερμίδες. Επιπλέον το ρόδι καλύπτει σχεδόν το 50% των ημερήσιων αναγκών μας σε βιταμίνη C, ενώ την ίδια στιγμή είναι πολύ πλούσιο σε Κάλιο, βιταμίνες Φώσφορο και φυλλικό οξύ. Επιπλέον το ρόδι είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες, με αποτέλεσμα να βοηθά στην καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας και την απώλεια βάρους.

Το ρόδι στην ιατρική

Μελέτες έχουν δείξει ότι τα ρόδια μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως φυσική θεραπεία λόγω της ικανότητάς τους έναντι ευρέος φάσματος παθογόνων παραγόντων. Περίπου κάθε μέρος του ροδιού, συμπεριλαμβανομένων των χυμών του φλοιού και λουλουδιών  έχει δοκιμαστεί για αντιμικροβιακές δράσεις. Παρουσιάζει ένα μεγάλο εύρος ιδιοτήτων και τελικώς έχει  επιδείξει αντιμικροβιακές λειτουργίες. Φαίνεται  ότι το ελαγικό οξύ καθώς και οι υδρολυόμενες τανίνες, όπως η πανικαλιγίνη, έχουν τις περισσότερες δράσεις [1] . Επίσης η χρήση του χυμού, του φλοιού και του ελαίου ροδιού έχει δείξει να έχει μια ευρεία ποικιλία κλινικής χρήσης για την πρόληψη και θεραπεία ορισμένων μορφών καρκίνου, καθώς και άλλων ασθενειών που συνοδεύονται με χρόνια φλεγμονή [2]. Τα αποτελέσματα πολυάριθμων μελετών δείχνουν ότι το ρόδι περιέχει  αντιοξειδωτικά, αντικαρκινικά και αντιφλεγμονώδη συστατικά, τα οποία είναι αποτελεσματικά στην πρόληψη και θεραπεία του καρκίνου καθώς και άλλων χρόνιων  λοιμώξεων [3].

Ρόδι και  μνήμη

Μέχρι σήμερα ήταν ευρέως διαδεδομένη η μεγάλη αξία των ω3 λιπαρών οξέων ως προς τις γνωστικές λειτουργίες. Ακόμα όμως και σε αυτό το πεδίο οι επιδράσεις της ροδιάς είναι αξιοθαύμαστες. Συγκεκριμένα διεξήχθη μελέτη  σε ανθρώπους που είχαν πρόβλημα με τη μνήμη τους λαμβάνοντας καθημερινά  χυμό ροδιού. Μετά από μια ορισμένη χρονική περίοδο, παρατηρήθηκε μεγάλη βελτίωση στη λεκτική και οπτική μνήμη τους [5]. Στην πραγματικότητα, ένα άλλο πείραμα που έγινε σε ποντίκια δείχνει ότι η κατανάλωση ροδιού μπορεί επίσης να αποτρέψει την νόσο Alzheimer [6].

Ρόδι ομορφιά και αντιγήρανση

Αν πιστεύατε ότι τα ευεργετικά αποτελέσματα της ροδιάς σταματάνε εδώ μάλλον πλανάστε.   Σε μια μελέτη που διερεύνησε τις αντιγηραντικές επιδράσεις της συμπυκνωμένης σκόνης του χυμού ροδιού (PCP) σε ποντικούς χωρίς τρίχες μετά από 15 εβδομάδες έκθεσης σε ακτινοβολία UVB, φάνηκε   ότι πράγματι το PCP έχει  προστατευτικά αποτελέσματα έναντι της φωτογήρανσης που προκαλείται από την  UVB ακτινοβολία [4]. Και σαν να μην έφτανε αυτό, σε μια πρόσφατη μελέτη του 2017 φάνηκε η θετική τοπική δράση του ελαίου ροδιάς σχετικά με την προστασία του δέρματος έναντι του καρκίνου. 

Τέλος  στο κομμάτι της αντιγήρανσης αποτελεί  αποδεδειγμένα ένα  ισχυρό αντιοξειδωτικό. Συγκεκριμένα ο καρπός του πλούσιος σε φλαβονοειδή, ανθοκυανίνες, αλκαλοειδή  και άλλα συστατικά  έχει αντιαθηρογενετικές, αντιϋπερτασικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Επιπλέον, βελτιώνει την επούλωση πληγών και είναι αποτελεσματικό για ένα υγιές  αναπαραγωγικό σύστημα.

Μα για μια στιγμή, στην αρχή του κειμένου μέσα στα πολλά στοιχεία αναφέρθηκε ότι στην αρχαία Ελλάδα το θεωρούσαν  σύμβολο γονιμότητας. Μήπως τελικά η επιστήμη έρχεται απλά να τεκμηριώσει αυτό που είδη ο θυμόσοφος λαός εμπειρικά γνωρίζει ήδη? Στις μέρες μας δεν ξέρω αν μπορώ να χαρακτηρίσω την Ροδιά τρελή όπως ο Ελύτης, σίγουρα όμως μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αν έγραφε σήμερα ξανά το ποίημα θα το ονόμαζε ‘Ευλογημένη Ροδιά’.

Πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό The Body Τεύχος Δεκεμβρίου 2019, σελίδα 74

Βιβλιογραφία

1.     The pomegranate: effects on bacteria and viruses that influence human health. Howell AB, D'Souza DH Evid Based Complement Alternat Med. 2013; 2013():606212. [PubMed] [Ref list]

2.     Review Punica granatum (pomegranate) and its potential for prevention and treatment of inflammation and cancer. Lansky EP, Newman RA J Ethnopharmacol. 2007 Jan 19; 109(2):177-206. [PubMed] [Ref list]

3.     Review Pomegranate peel and fruit extracts: a review of potential anti-inflammatory and anti-infective effects. Ismail T, Sestili P, Akhtar S J Ethnopharmacol. 2012 Sep 28; 143(2):397-405. [PubMed] [Ref list]

4.     Kang SJ, Choi BR, Kim SH, et al. Beneficial effects of dried pomegranate juice concentrated powder on ultraviolet B-induced skin photoaging in hairless mice. Exp Ther Med. 2017;14(2):1023–1036. doi:10.3892/etm.2017.4626

5.     Pomegranate juice augments memory and FMRI activity in middle-aged and older adults with mild memory complaints. Evid Based Complement Alternat Med. 2013;2013:946298. doi: 10.1155/2013/946298. Epub 2013 Jul 22

6.     Potential benefits of phytochemicals against Alzheimer's disease. Wightman EL.Proc Nutr Soc. 2017 May; 76(2):106-112. Epub 2017 Feb 1.

Α Παγκόσμιος Πόλεμος-Η διατροφή στα χαρακώματα

Ο Α παγκόσμιος πόλεμος για πολλούς λόγους αποτελεί μια περίοδο ορόσημο για τον σύγχρονο πολιτισμό. Οι εκατοντάδες ιστορικές, επιστημονικές και γεωπολιτικές προεκτάσεις  αποτελούν μέχρι και σήμερα ένα πολύ ενδιαφέρον πεδίο έρευνας και συζητήσεων.        Στις 28 Ιουνίου 1914 δολοφονήθηκε στο Σαράγεβο της Βοσνίας (επαρχία της Αυστροουγγαρίας) ο αρχιδούκας διάδοχος της Αυστρίας Φερδινάνδος και η σύζυγός του, Σοφία φον Τσότεκ, από το νεαρό σπουδαστή Γκαβρίλο Πρίντσιπ, οπαδό της πανσλαβικής κίνησης, αυτή η αφορμή έμελε να είναι η απαρχή μια σφοδρότατης ενδοευρωπαϊκής σύγκρουσης με παγκόσμιες προεκτάσεις.

Όμως  ένα πολύ  μικρό μέρος της έρευνας έχει απασχολήσει την επιστημονική κοινότητα σχετικά με την διατροφή των στρατιωτών στο πεδίο της μάχης. Γενικά σε μια εμπόλεμη κατάσταση το κομμάτι της διατροφής αποτελεί ένα θέμα ταμπού, ξεχνώντας ότι οι μαχόμενοι παραμένουν   καθόλα τα άλλα άνθρωποι με όλες τις ανάγκες και μάλιστα αυξημένες. Ερωτήματα όπως τι τρώνε οι στρατιώτες, τι διατροφικές ανάγκες έχουν, πώς φτάνουν τα τρόφιμα στο πεδίο μάχης, πως συντηρούνται απασχόλησαν τους διατροφολόγους της εποχής χωρίς βέβαια να έχουν πάντα αξιόπιστες και εφαρμόσιμες λύσεις. Παρακάτω παραθέτω ορισμένες ενδιαφέρουσες πληροφορίες και μαρτυρίες σχετικά με την διατροφή στις εμπόλεμες ζώνες. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η ποικιλία των πληροφοριών κάτι που ίσως συνάδει με την πάγια πολεμική τακτική της προπαγάνδας και παραπληροφόρησης.

Η διατροφή στο πεδίο των μαχών κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο  υπήρξε ένα σημαντικό ζήτημα καθώς σε αρκετές περιπτώσεις  του παρελθόντος  οι στρατιώτες λιμοκτονούσαν  και τα πράγματα από όσο φαίνεται  δεν ήταν διαφορετικά κατά τη διάρκεια του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Αμερικανός διατροφολόγος  John R. Murlin το 1918 έκανε προσπάθειες έτσι ώστε να εφαρμόσει ένα διατροφικό πρότυπο στον όψιμο συμμετέχοντα αμερικάνικο στρατό. Συγκεκριμένα φαίνεται να   ρώτησε ‘’ ποια είναι η πιο επιθυμητή κατάσταση σε  σωματικό και πνευματικό επίπεδο για τον στρατό μας;"  Η απάντηση ήταν « μυϊκοί άντρες» με ένα «αγωνιστικό πνεύμα»  και αυτό βέβαια μεταφραζόταν διατροφικά σε άφθονο και  καλής ποιότητας  φαγητό.

Η καλή Άποψη

Με τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο, γράφει ο Murlin η αναδυόμενη επιστήμη των θρεπτικών συστατικών έγινε προτεραιότητα στον στρατό. Μια νεοσυσταθείσα Διεύθυνση Τροφίμων  απασχολούσε 65 αξιωματικούς και 50 στρατευμένους άνδρες για να επιθεωρήσουν τα τρόφιμα των στρατόπεδων σχετικά με την  θρεπτική τους αξία, να βελτιώσουν το τρόπο μαγειρέματος , την εξυπηρέτηση καθώς  και να μειώσουν τα απόβλητα. Μια τυπική μέρα  μπορεί να περιελάμβανε

·         Πρωινό από βρώμη, χοιρινό λουκάνικο, τηγανητές πατάτες, ψωμί με βούτυρο και καφέ.

·         Μεσημεριανό γεύμα από ψητό βόειο κρέας, ψητές πατάτες, ψωμί και βούτυρο, πουτίγκα καλαμποκιού και καφέ

·         Δείπνο με  στιφάδο βοείου κρέατος με  καλαμπόκι,  σιρόπι καλαμποκιού, δαμάσκηνα και τέλος  τσάι

Επίσης ένα πιο εκστρατευτικό μενού περιελάμβανε  πίτα μπιζελιού με καρυκεύματα,  κοτόπουλου στη γάστρα, συμπιεσμένα δισκία σούπας και  σκληρή γαλέτα.

 Αν και ο Murlin  με τους συναδέλφους του έμαθαν ότι οι άνδρες στα αμερικανικά στρατόπεδα εκπαίδευσης καταναλώνουν μεταξύ 2300 και 3.428 θερμίδες την ημέρα, διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε αρκετή συνέπεια στον συγκεκριμένο τομέα. Αυτό διότι  οι στρατιώτες συμπλήρωναν τη διατροφή τους με μέσο όρο 500 πρόσθετες  θερμίδες ανά ημέρα, με τη μορφή γλυκών, κέικ και πίτας.

Το κρέας ήταν ένα σημαντικό πρόβλημα για το στρατό, ιδιαίτερα λόγω των δυνατοτήτων αλλοίωσης και του υψηλού κόστους μεταφοράς. Οι Αμερικανοί προσέφεραν περισσότερο κρέας στο στρατό από τους συμμάχους τους και αυτό γιατί ήταν γνωστό ότι μια διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες ήταν απαραίτητη ώστε να έχουν ρώμη. "Σίγουρα θέλουμε ο αμερικανός στρατιώτης να έχει πολλή" γροθιά "στην πάλη του" ανέφεραν χαρακτηριστικά οι αμερικανοί.

Η Άλλη πλευρά

Ο βρετανικός στρατός, σύμφωνα με  συμβουλές των διαιτολόγων  χρειάζονταν 3.574 θερμίδες την ημέρα ανά στρατιώτη (μερικές πηγές λένε 4.600 θερμίδες την ημέρα)

Ενώ Ο Will R. Bird στο βιβλίο του "Τα φαντάσματα έχουν ζεστά χέρια" (CEF Books, Ιούλιος 1997) περιγράφει τα γεύματα στη βασική αποθήκη κοντά στη Χάβρη όχι με τόσο κολακευτικά λόγια  . Αναφέρει χαρακτηριστικά

"Τρείς  άπλυτοι  χαρακτήρες έσπασαν φραντζόλες ψωμιού και έριξαν ένα κομμάτι σε κάθε άνθρωπο, το μέγεθος του κομματιού μας ανάλογο με την τύχη μας. Ένα άλλο ζευγάρι έριξε στον καθένα μια κονσέρβα και  λιπαρό τσάι’’

Στα χαρακώματα είχε αναπτυχτεί και μια μορφή χιούμορ σχετικά με το φαγητό, όπως το παλιό αστείο για τον στρατιώτη που έσωσε ολόκληρο το σύνταγμα του με ένα χέρι  πυροβολόντας  τον μάγειρα.

Ο βρετανικός στρατός εκπαίδευσε 92.627 μάγειρες για να γευματίζει τους στρατιώτες του. Ενδιαφέρον είναι ότι μερικές φορές τα γερμανικά στρατεύματα λάμβαναν γεύματα που μεταφερόντουσαν  στην πρώτη γραμμή από σκύλους που φορούσαν μια σακούλα που περιείχε κουβάδες. Σύμφωνα με το Imperial War Museum «Μέχρι το 1918, οι Βρετανοί έστελναν πάνω από 30 εκατομμύρια κιλά κρέατος στο δυτικό Μέτωπο κάθε μήνα.

Maconochie ο δολοφόνος

Μια μερίδα που παρείχετο συνήθως ήταν το Maconochie, το οποίο ήταν ένα στιφάδο κονσέρβα. Πήρε το όνομά της από την εταιρεία της Σκωτίας που την παρήγαγε. Ήταν ένα μείγμα καρότων σε φέτες, πατάτες, γογγύλια και κρέας που κολύμπαγε σε ένα υγρό.

Οι Οδηγίες στην συσκευασία ανέφεραν ότι θα μπορούσε να καταναλωθεί ζεστό ή κρύο, αλλά οι εγκαταστάσεις θέρμανσης ήταν σπάνιες στις μπροστινές γραμμές. Έτσι, ως επί το πλείστον, τρωγόταν κρύο. Οι δυστυχής στρατιώτες  έπρεπε να σκάψουν μέσα από το παγωμένο κομμάτι λίπους   στην κορυφή για να φτάσουν στα ελάχιστα αναγνωρίσιμα λαχανικά και το μυστήριο κρέας που  είχε εδραιωθεί στον πάτο.

Ένας καταναλωτής περιέγραψε το κρύο Maconochie ως "κατώτερο των σκουπιδιών". Ένας άλλος δήλωσε ότι « κρύο ήταν ανθρώπινος-δολοφόνος».

Χαρακώματα η μαρτυρία

Η πραγματικότητα του φαγητού των χαρακωμάτων περιγράφεται με γλαφυρότητα  από έναν στρατιώτη που ονομάζεται Richard Beasley ο οποίος έδωσε μια συνέντευξη για τις εμπειρίες του Μεγάλου Πολέμου το 1993: «Όλοι εμείς ζούσαμε με μπισκότα τσαγιού και σκύλου. Εάν καταναλώναμε κρέας μία φορά την εβδομάδα ήμασταν τυχεροί, αλλά φανταστείτε να προσπαθείτε να φάτε σε μια τάφρο γεμάτη νερό με τη μυρωδιά των νεκρών σωμάτων γύρω  σου "

Κλείνοντας αντί επιλόγου , πέρα από το διατροφολογικό κομμάτι δεν μπορώ παρά να αναφερθώ στο αντιπολεμικό μήνυμα που πρέπει με κάθε ευκαιρία να επαναλαμβάνουμε. Ο Όττο Φον Μπίσμαρκ είχε πει  ''Όποιος έχει δει τα μάτια ενός στρατιώτη ετοιμοθάνατου στο πεδίο της μάχης, θα το καλοσκεφτεί πριν ξεκινήσει έναν πόλεμο.'' Ας μείνουμε στην ιστορική υφή  του θέματος και ας ευχηθούμε να λιγοστέβουν και αν είναι εφικτό να εξαφανιστούν  οι διανεμόμενες μερίδες φαγητού σε εμπόλεμες ζώνες.     

Βιβλιογραφία:

1.   

1. “War Culture – Trench Food.” Military History Monthly, October 12, 2012.
2. “Trench Food.” Spartacus Educational, undated.
3. “Soldiers Food in the Trenches.” History Learning Site, undated.
4. “It Made You Think of Home: The Haunting Journal of Deward Barnes, Canadian Expeditionary Force, 1916-1919.” Dundurn, 2004.
5. “Beef Tea, Potato Pie and Duff Pudding: How to Eat like a WW1 Tommy.” Jasper Copping, The Telegraph, May 19, 2013.
6. “Surprising Health Findings about Canadian Soldiers during WWI.” Laurier Centre for Military Strategic and Disarmament Studies, February 27, 2013.
7.  John R. Murlin Science, New Series, Vol. 47, No. 1221 (May 24, 1918), pp. 495-508 American Association for the Advancement of Science

1.